Het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) verwacht dat de wereldwijde stroomvraag voor airconditioning zal toenemen van 300 TWh in 2000 naar 4.000 TWh in 2050 en 10.000 TWh in 2100. In 2070 dreigt de wereldwijde koelvraag groter te worden dan de warmtevraag. Volgens een onderzoek van het International Institute for Applied Systems Analysis (IIASA) kan Seawater Airconditioning (SWAC) uitkomst bieden op plaatsen waar je binnen enkele kilometers oceaanlagen tussen 700 en 2.000 m diepte met een temperatuur van 3 à 5°C hebt. Tropische eilanden bijvoorbeeld, waar bovendien de elektriciteit vaak duur is en wisselvallige productie van duurzame bronnen moeilijk via netkoppeling is op te lossen.
De bouw van een koude-net is veel duurder dan koeling met traditionele airconditioning, maar het elektriciteitsgebruik is veel lager. Bovendien kunnen overschotten duurzame energie dan worden gebruikt voor thermische opslag, die weer in het koelsysteem gebruikt kan worden. Volgens de onderzoekers kan de koude zelfs worden gebruikt om het energieverbruik voor het vloeibaar maken van waterstof voor transport met 10 à 15 % te verlagen.
Met het nieuwe ontwerp ‘High Velocity Seawater Airconditioning’ is bovendien de koelcapaciteit van bestaande SWAC-systemen te verdubbelen, door de pomp dieper in te graven en zo de doorloopsnelheid te verdubbelen. Zo kunnen ook nieuwere systemen op een relatief lage initiële gebruiksvraag worden aangelegd en later worden opgeschroefd.
Een punt van aandacht is het gevaar dat het retourwater van 12 à 13°C in de oceaan voor schadelijke algengroei zorgt. De auteurs denken dat je het opgewarmde water kunt gebruiken bij algen- of forelkwekerijen.
Bron: TW.nl